وصیت نامه شهید عباس کریمی قهرودی

بسم‌الله الرحمن‌الرحیم

«و ما لکم لا تقاتلون فی سبیل الله والمستضعفین من الرجال والنساء و الولدان...» سوره نساء آیه ۷۵. چرا در راه خدا جهاد نمی‌کنید؟ در حالی‌که مردان، زنان و کودکان مستضعف، همواره می‌گویند پروردگارا! ما را از این سرزمین ستم پیشه بیرون بر و از جانب خود، سرپرست و یاوری برای ما قرار بده!

«و قاتلواهم حتی لا تکون فتنه و یکون الدین کله لله.» سوره انفال آیه ۳۹. بکشید کافران را تا برکنده شود ریشه فساد؛ و دین، منحصر به دین خدا شود.

هیچ قطره‌ای در مقیاس حقیقت، در نزد خدا، از قطره خونی که در راه خدا ریخته شود، بهتر نیست و من می‌خواهم که با این قطره خون، به عشقم برسم که خداست. شهید کسی است که حقیقت و هدف الهی را درک کرد و برای این حقیقت، پایداری نمود و جان داد. شهادت در اسلام، مرگی نیست که دشمن بر مجاهد تحمیل می‌کند؛ بلکه انتخابی است که وی، با تمام آگاهی و شعور و شناختش، به آنان می‌رسد.

«ولا تقولوا لمن یقتل فی سبیل الله اموات بل احیاء ولکن لا تشعرون.» سوره بقره آیه ۱۵۴. به آنان که در راه خدا کشته می‌شوند، نگویید مردگان؛ بلکه آن‌ها زنده‌اند، ولی شما در نمی‌یابید.

شهادت برای من، فیض بزرگی بود. من لیاقت یک شهید را نداشتم و امیدوارم آن‌هایی که قبل و بعد از من به درجه شهادت نایل آمده‌اند، مرا در آن دنیا شفاعت کنند؛ انشاءالله.

از قول من، به تمام اقوام و خویشاوندان، به خصوص پدر و مادر و خواهر و همسر و برادرانم، بگویید که بعد از مرگم، برای من گریه و زاری نکنند و در عوض، به همه دوستان و آشنایان، با چهره‌ای خندان تبریک بگویند و به آنان بگویید جان او هدیه‌ای برای اسلام عزیز و امام امت و امت امام بود.

خانواده من صبر پیشه کنند. صبر به معنای تسلیم شدن در مقابل باطل و ناحق نیست، بلکه استواری و ایستادگی در برابر ناملایمات و سختی‌هاست. صبر، مقاومت در مقابل گرفتاری‌ها. مبارزه سرسخت با مشکلات زندگی، مبارزه با هوای نفسانی و اجرای دستورهای امام و مبارزه با منافقین داخلی است که خود نیز یک جبهه داخلی هستند.

طبق فرمایش قرآن کریم: «و قتلوا هم حیث ثقفتموهم و اخرجوهم من حیث اخرجوكم والفتنه اشد من القتل.» سوره بقره آیه ۱۹. هرجا مشركان را یافتید، به قتل برسانید و از شهرهایشان برانید؛ چنان‌كه آن‌ها شما را از وطن آواره كردند و فتنه‌گری آنان سخت‌تر از جنگ، و فسادش بیشتر است.

در رابطه با رزمندگان اسلام، باید بگویم كه همیشه با توكل به خداوند و ائمه‌ معصومین(ع) و اجرای دستورهای رهبر عزیز و عالی‌قدرمان، بر دشمنان بتازید تا آن‌ها را از صفحه روزگار بردارید و هیچ وقت بر پیروزی‌های تان مغرور نشوید؛ چون در مرحله نخست، این شما نیستید كه می‌جنگید و این شما نیستید كه شلیك می‌كنید، بلكه طبق آیه قرآن مجید: «و ما رمیت اذرمیت و لكن الله رمی» سوره انفال آیه ۱۷.

و شما باید مجاهد فی سبیل‌الله باشید؛ آن كسی كه جهاد كند تا «كلمه الله هی العلیا» (سوره توبه آیه ۴۰)، تا این‌كه اراده خداوند، حاكم بر اراده‌ها شود این همان راه خداست.

وصیت من به خانواده‌ام این است كه از همسرم با كمال احترام و محبت رفتار شود و همسرم نیز متقابلاً با آن‌ها با احترام رفتار کند. اسلحه و كلیه وسایلی كه متعلق به بیت‌المال است، توسط همسرم تحویل سپاه شود. وسایل شخصی‌ام، از لباس و غیره را به همسرم تحویل دهید و كلیه موجودی پول‌هایم را به همسرم بدهید. همسرم نیز نصف این پول را برای كمك به جبهه‌ها و مستضعفین بدهد و بقیه را هر طور خود صلاح می‌داند، به مصرف برساند.

وصیت نامه‌ام را قبل از خاكسپاری به همسرم بدهید. وصیت من به همسرم این است كه از این لحظه باید مسئولیت خانواده ما را قبول كنی و علاوه‌بر مسئولیت خانه‌داری، به تعلیم و تربیت بقیه افراد بپردازی و رسالتی كه بر دوشت تو گذاشته شده، به انجام برسانی.

سلام و دعای همیشگی‌تان را فراموش نكنید.

عباس کریمی

۲۷ آبان ۱۳۶۱  ؛  ۲ صفر ۱۴۰۲