ربنا افرغ علینا صبراً و ثبت اقدامنا و النصرنا علی القوم الكافرین
با درود و سلام به پیشگاه آقا امام زمان(عج) و امام خمینی و امت شهیدپرور اسلام.
اول از همه، از خداوند متعال می‌خواهم که گناهان این بنده نافرمان را به عظمت و جلالش ببخشد و بیامرزد که بسیار بار گناهم بر دوشم سنگینی دارد و تحمل عذاب جهنم را ندارم؛ هر چند که نسبت به دستوراتش کوتاهی و سهل‌انگاری کرده‌ام و از این بابت کلاً شرمنده و پشیمانم و به درگاه پر رحمت و شفقتش توبه می‌کنم و از همه بندگان پاک و منزه خداوند طلب شفاعت دارم.
دوم: از تمامی کسانی که این بنده حقیر و سر تا پا گناه را می‌شناسند، طلب عفو و بخشش می‌نمایم.
سوم: به همه امت اسلامی عرض می‌کنم که قدر این اسلام و انقلاب و امام و مسئولین نظام جمهوری اسلامی را بدانند و برای نشان‌‌دادن این قدرشناسی تا جایی که می‌توانند خدمت کنند و سختی‌ها و ناراحتی‌ها را تحمل کرده و در جهت پیشبرد انقلاب بکوشند.
به مسئولین عرض می‌کنم که در رأس همه کارهایشان خدمت به مظلومان را قرار دهند که همین‌ها هستند که جبهه‌ها را گرم نگه‌‌داشته‌اند و هر روزه خون می‌دهند که نهال انقلاب بارور شود و اسلام به پیروزی برسد.
در پایان از همه کسانی که می‌توانند به جبهه‌ها آمده و در جنگ با کفر شرکت کنند، می‌خواهم که به یاران اباعبدالله الحسین(ع) پیوسته و این فرزندان دلیر اسلام را که در جبهه‌ها با فرمانده‌شان مهدی صاحب زمان(عج) دیدار می‌کنند، یاری رسانند و کربلای ایران را که عطر دل پذیرشان معطر می‌نمایند کمک کنند.
در طی مدت جنگ، این بنده حقیر از وجود انسان‌های والا مقام، كه شاید بدون اینكه انسان با آنها برخورد داشته باشد، نتوان ترسیم‌شان كرد، درس‌ها آموختم و بهره‌ها بردم كه شاید یك لحظه آن را با تمامی عمرم نتوانم مقایسه كنم و خوشحالم كه در كنار این یاران حسین‌بن علی(ع) حضور دارم و امیدوارم كه در روز رستاخیز به شفاعتم بیایند. ان‌شاءالله.
خدایا! خدایا! تا انقلاب مهدی، خمینی را نگهدار.
از عمر ما بكاه و بر عمر رهبر افزا.
رزمندگان اسلام، نصرت عطا بفرما.
زیارت كربلا نصیبمان بگردان.
ظهور حجتت را نزدیكتر بگردان.
مرگ بر آمریكا. مرگ بر شوروی. مرگ بر اسرائیل و همه شیاطین.
محمدتقی رضوی
ساعت ۵ بعدازظهر
۱۳۶۴/۱۱/۱۰
کتاب سیرت رضوانی؛ زندگی نامه و خاطرات سردار جهادگر شهید محمد تقی رضوی، نویسندگان: عیسی سلمانی لطف آبادی و همکاران، ناشر: انتشارات سلمان، نوبت چاپ: اول – ۱۳۸۸؛ صفحه ۱۱۲٫
به این مطلب رای دهید.
00
لینک کوتاه شده
