هم صحبتی شیرین با همسر در سیره شهید حمید باکری

دانشگاه که بودم، یک گروه نه نفره بودیم و خیلی صمیمی. بعد از ازدواج همه کَسم شده بود حمید.

خیلی با هم دوست بودیم. اگر شب تا سر  صبح می نشستیم به صحبت اصلا خسته نمی شدیم. شیطنت من و مظلومیت او خیلی خوب به هم می آمد.

خیابان که می رفتیم، می گفت: نخند! بد است. من بیشتر خنده ام می گرفت.

خیلی اظهار محبت می کرد. از جبهه که آمده بود، می گفت: نمی دانی چقدر دلم تنگ شده بود. از یک اندازه ای که می گذرد، تحملش سخت می شود.

کتاب نیمه پنهان ماه، جلد سوم، حمید باکری به روایت همسر شهید، نویسنده: حبیبه جعفریان، ناشر: روایت فتح، چاپ شانزدهم- ۱۳۹۵ ؛ ص ۲۲٫