هر چه پست عباس بالاتر می رفت، نسبت به دنیا بی اعتنا تر می شد.
خانه مان در منازل مسکونی پایگاه بود. بعضی وقت ها چاه فاضلاب بالا می آمد و آنقدر باید تلمبه می زدم که دستانم تاول می زد. تا جایی که به گریه می افتادم؛ در حالی که در چند جای قسمت حفاظتی پایگاه، منازل نو ساز و ویلایی آماده بود که ما برویم داخلش اما عباس نمی رفت.
وقتی ارتقای درجه پیدا کرد، موتور خانه پایگاه را مقداری بهش رسیده بود. حالا شده بود خانه جدید مان.
آسمان؛ بابائی به روایت هسر شهید، نویسنده: علی مرج، ناشر: روایت فتح، تاریخ چاپ: ۱۳۹۱- سیزدهم؛ صفحات ۱۱ و ۳۶٫
به این مطلب رای دهید.
00
لینک کوتاه شده