دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی تهران بود و امدادگر بهداری لشکر ۲۷ محمد رسول الله (ص).
اساتید دانشگاه، او را از نخبه های علمی آینده کشور می دانستند. یکی از اساتیدش با فرمانده گردان تماس و از او خواست تا سید محمد را به خط اعزام نکند.
فرمانده به سید گفت: در اینجا امدادگر به اندازه کافی هست. شما به دانشگاه برگردید.
سید محمد از گردان تسویه کرد.
شب عملیات کربلای ۵ وقتی که سید محمد از زیر دروازه قرآن عبور می کرد، ناگهان فرمانده سید محمد را دید.
سید! مگر قرار نبود برگردی دانشگاه؟
سید محمد خطاب به فرمانده گفت: ببین حاجی جان! تقدیر من امشب در این دشت رقم می خورد. تقدیر من آن چیزی نیست که شما فکر می کنید. این کشور الان به خون بیشتر نیاز دارد تا درس خواندن من.
کتاب خط فکه؛ خاطرات شهید سید محمد شکری، نوشته شهید سید محمد شکری، ناشر: نشر بیست و هفت،نوبت چاپ: سوم- بهار ۱۳۹۴؛صفحه ۱۳ و ۱۴.
به این مطلب رای دهید.
00
لینک کوتاه شده
