يک بار رفتيم يکي از پاسگاه هاي مسير مريوان.توي ايست بازرسي هيچ کس نبود. هرچه سر و صدا کرديم، کسي پيدايش نشد. رفتم سنگر فرمان دهي شان. فرمان ده آمد بيرون، با زير پوش و شلوار زير.
تا آمدم بگويم «حاج احمد دارد مي‌‌آید»، خودش رسيد. يک سيلي زد توي گوشش و بعد سينه خيز و کلاغ پر.
برگشتني سر راه، همان جا، پياده شد. دست طرف را گرفت کشيد کناري. گوش ايستادم.
می گفت: من اگه زدم تو گوشت،تو ببخش. اون دنيا جلوي ما را نگيری.
کتاب یادگاران، جلد ۹؛ کتاب متوسلیان،نویسنده: زهرا رجبی متین، ناشر: روایت فتح، نوبت چاپ: پنجم، ۱۳۸۹؛ خاطره شماره ۳۲٫
به این مطلب رای دهید.
00
لینک کوتاه شده
