در جایی نگهبانی بودیم که دو دسته نیرو بودند. یک عده نیروهای سپاه و دسته دیگر نیروهای ژاندارمری. یک شب آقا مهدی به من گفت: برو از اینها رمز شب را بپرس.
وقتی رفتم، با خنده گفتند: رمز شب ما سوسن است.
آقا مهدی با شنیدن رمز شب گفت: سوسن دیگه چه صیغه ای است. اینها هنوز نیامده یاد زن های شان افتاده اند و اسم آنها را روی رمزها می گذارند.
شب بعد خود آقا مهدی رفت پیش شان. آنها دوباره گفتند: رمز شب را یک شهنازی، شهینی، مهینی بگذارید.
آقا مهدی گفت: اسم شب را شمشیر بگذارید تا یاد شمشیر بیفتیم نه اینکه با رمز شب یاد شهناز کوره بیفتیم.
راوی: صمد عباسی
کتاب نمی توانست زنده بماند؛ خاطراتی از شهید مهدی باکری، نویسنده: علی اکبری، ناشر: صیام، نوبت چاپ: اول؛ بهار ۱۳۸۹؛ صفحه ۱۸
به این مطلب رای دهید.
00
لینک کوتاه شده
