دستگاه اموی از امام حسین (ع) فقط یک امتیاز می خواستند و اگر آن یک امتیاز را امام به آنها می داد نه تنها کاری به کارش نداشتند، انعام ها هم می کردند و امام هم، همه آن تحمل رنج ها را کرد و تن به شهادت خود و کسانش داد که همان یک امتیاز را ندهد. آن یک امتیاز، فروختن رای و عقیده بود.
در آن زمان صندوق و انتخابات ی نبود، بیعت بود. بیعت آن روز رای دادن امروز بود. پس امام اگر یک رای غیر وجدانی و غیر مشروع می داد، شهید نمی شد. شهید شد که رای و عقیده خودش را نفروخته باشد.
مجموعه آثار شهید مطهری، جلد ۱۷، صفحه ۴۶۴٫
به این مطلب رای دهید.
10
لینک کوتاه شده
