نمی دانم مجید چه کرده بود که آن همه ثروت حاج رحمت نتوانست پا بندش کند. یک روز بعد از صبح گاه دیدمش. احساس کردم به او بیش از همه سخت می گذرد. ازش پرسیدم: مجید! این جا خوب است یا ویلای تان در خیابان پاسداران؟
سرش را انداخت و پائین و گفت: اینجا خیلی خوش می گذرد.
در وصیت نامه اش نوشته بود: «خدایا! تو شاهد باش که همه مظاهر دنیا را به سویی افکندم و به سمت تو آمدم».
به نظرم همه زندگی مجید در همین یک جمله معنا می شود.
راوی: حاج حسین یکتا
کتاب مربع های قرمز ؛ خاطرات شفاهی حاج حسین یکتا، نوشته زینب عرفانیان، ناشر: نشر شهید کاظمی، نوبت چاپ: دوم بهار ۱۳۹۷؛ صفحه ۴۲۷ و ۴۴۶٫
به این مطلب رای دهید.
14
لینک کوتاه شده
