سه روز بود که مهدی چشم روی چشم نگذاشته بود. همان طور که بی سیم در دستش بود، خوابش گرفت.
اسماعیل صادقی گفت: صدای بی سیم را کم کن و آرام صحبت کن تا آقا مهدی قایقی بخوابد.
یک ربع نشده سراسیمه از خواب بیدار شد. رفت بیرون. قدم می زد و خیلی ناراحت بود.
می گفت چرا گذاشتید بخوابم؟ بچه های مردم در خط مقدم زیر آتش و من اینجا راحت گرفته و خوابیده ام.
طوری به خودش نهیب می زد که انگار سه روز است که خوابیده است.
راوی: ابوالقاسم عمو حسینی
کتاب شهید مهدی زین الدین، نویسنده: مهدی قربانی، ناشر: انتشارت حماسه یاران، تاریخ نشر: اول- ۱۳۹۳ ؛ صفحه ۳۳٫
به این مطلب رای دهید.
31
لینک کوتاه شده