جایگاه نهج البلاغه در سیره جهادی شهید سید حسین علم الهدی

آمدیم  هویزه. حسین گفت: همین امشب باید مسئولیت تک‌تک ما را که در اینجا حاضر هستیم مشخص کنیم.

گفتم: حالا چه عجله ای برای تقسیم مسئولیت؟! فعلاً اولویت ما این است که سریع بچه‌ها را جمع و جور کنیم و به دشمن حمله کنیم.

حسین موافق نبود. معتقد بود اول باید مسئولیت هرکدام مان مشخص شود تا بتوانیم نظم داشته باشیم. ما نیاز به تجدید قوا داریم.

می گفت: همه ما افتخار می کنیم که در راه اهداف مقدس مان شهید شویم؛ ولی این شهادت وقتی خوب تر است که بتوانیم از وجودمان بیشترین بهره را بگیریم و ضربات کاری را برداشت من وارد سازیم.

گفت:  من فردا برمی گردم اهواز تا وسایل مورد نیاز مان را تهیه کنم.  انشالله برای تان اسلحه هم می آورم. هم اسلحه ای که بتوانید به دستتان بگیرید و هم اسلحه که می‌تواند دستتان را بگیرد.

آن شب منظور حسین را درست متوجه نشدم؛ اما فردا که دیدم به همراه سلاح به بچه ها نهج البلاغه هم می دهد،  همه چیز را دریافتم.

کتاب سه روایت از یک مرد، محمد رضا بایرامی، انتشارات هویزه، چاپ اول، ۱۳۹۴؛ صفحه ۸۲ و ۸۳